ما به عنوان موجودات تعاملی و اجتماعی تمایل واضحی به مناطق راحتی نشان می دهیم و زمانی که در خارج از آنها قرار می گیریم می توانیم پریشانی روحی و جسمی را نشان دهیم. بنابراین، هدف ما این است که از نگاه کردن به شکنندگی های زندگی اجتناب کنیم. من هرگز متوجه نشدم که زندگی چقدر شکننده است تا زمانی که تشخیص داده شد که به یک بیماری تحلیل رفتن عضله مبتلا هستم. آتروفی عضلانی نخاعی. سالها زندگی بی جانی داشتم. مدت ها بعد از تشخیص متوجه شدم که زندگی تو را می شکند، همه را می شکند. برخی از ما از نظر روحی مورد آزمایش قرار می گیریم در حالی که برخی دیگر از نظر جسمی رنج می برند، برخی هر دو! همه ما به یک روش آزمایش شده ایم. با هر تجربه، ما قوی تر می شویم. آنچه واقعاً مهم است این است که چقدر انعطاف پذیر هستیم و چقدر سریع می توانیم به عقب برگردیم. در نهایت، واقعیت جدید من را مجبور کرد از مناطق امن خود خارج شوم.
ای کاش از رنج مصون بودیم و مرتباً با موقعیتهایی مواجه نمیشدیم که مجبور میشویم از مناطق امن خود خارج شویم. ما موجوداتی اجتماعی هستیم. و یکی از خطرات زندگی در یک جامعه این است که گاهی افراد نزدیک ما بدون اینکه متوجه عواقب سخنانشان شوند، ناامیدی خود را آشکار می کنند و ما را از نظر عاطفی زخمی می کنند. در حالی که در خشم هستیم، ارزش ها، باورها و اساس روابط خود را زیر سوال می بریم. برخی از ما در سکوت رنج می بریم و کلمات نامطلوب به زبان نمی آوریم. در عوض، کلمات را از طریق اشک رها کنید. ما از نظر روحی و جسمی رنج می بریم و احساس می کنیم که نمی توانیم ببخشیم و فراموش کنیم. ما درد را در آغوش می گیریم. مشکل زمانی شروع می شود که در موارد شدید، ذهن انسان شروع به لذت بردن از درد می کند. از این رو، مانند معتادان، بارها و بارها ضبط ذهنی حادثه را تکرار می کنیم که گویی از آن لذت می بریم.
زندگی با دردهای گذشته و سکونت در چنین مناطق راحتی می تواند برای سلامتی ما مضر باشد. لذت به شکل مقاومت در برابر وسوسه حرکت رو به جلو است. ما نمی توانیم آینده ای روشن ببینیم زیرا گذشته دید ما را پنهان کرده است. فقط تصور کنید که شخصی رانندگی کند در حالی که شیشه جلو و آینه عقب او عوض شده است. بنابراین نمای عقب روی شیشه جلو نمایش داده می شود در حالی که شما فقط می توانید از طریق ناحیه ای به اندازه آینه دید عقب به جلو نگاه کنید. وقتی به دردهای گذشته چنگ می زنیم، همین طور است. ما تلاش می کنیم تا به طور موثر به جلو حرکت کنیم و آینده را در آغوش بگیریم. نیازی نیست بیش از آنچه که شایسته است به گذشته فضایی بدهیم. اندازه باید متناسب باشد.
هر چه درد و رنج شدیدتر باشد، احساس می کنیم که نمی توانیم عشق را دریافت کنیم و عشق دهیم. اگر نتوانیم ببخشیم نمی توانیم عشق بورزیم. به عبارت دیگر، ما باید تغییر را انتخاب کنیم و همه تغییرات از ذهن شروع می شود. تنها چیزی که برای ایجاد تغییر لازم است یک تصمیم است (و ما در اینجا در مورد آرزوهای آرزو صحبت نمی کنیم) و اراده. تردیدهایی که با آنها روبرو می شویم نتیجه ترس است، ترس از ناشناخته. وقتی تصمیم به ایجاد تغییرات مثبت می گیریم، تمام قدرت های جهان برای کمک به ما توطئه می کنند. فقط باور داشته باشید که همه خوبی های جهان از ما می خواهند که منفی ها را کنار بگذاریم و همان چیزی شویم که به دنیا آمده ایم.
وقتی غمگین هستیم فراموش می کنیم که علیرغم شکننده بودن به ابزارهای قدرتمندی مانند انعطاف پذیری و خلاقیت مجهز شده ایم. ما می توانیم رنج کشیدن را انتخاب کنیم یا می توانیم
نکات مفید
- اجازه ندهید افراد منفی روی شما تاثیر بگذارند.
- مقاوم باشید.
- دیگران و خودتان را ببخشید تا از درد رها شوید.
- بپذیرید که نمی توانید همیشه همه را خوشحال کنید.
- دست از دلسوزی برای خودت بردار
- قدردان آنچه دارید باشید.
