مردم در اکثر نقاط جهان تحت کاکیستوکراسی زندگی می کنند. در کاکیستوکراسی، شما توسط کمصلاحیتترین یا غیر اصولیترین شهروندان اداره میشوید. با این حال، این را نباید تنها تعریف یا توضیح سیستم های حاکم جهانی فعلی در نظر گرفت. بسیاری از کلمات دیگر در فرهنگ لغت وجود دارد که به همان اندازه برای توصیف سیستم های حاکم مدرن واجد شرایط هستند. به عنوان مثال:
- الگوکراسی (قاعده بر اساس الگوریتم)
- اشرافیت (حکومت نخبگان یا طبقه بالای ممتاز)
- جنایت سالاری (حکومت جنایتکاران)
- دموکراسی (حکومت مردم)
- دیکتاتوری (کنترل یا قدرت مطلق یا استبدادی)
- کلپتوکراسی (حکومت توسط افرادی که از قدرت خود برای سرقت منابع کشورشان استفاده می کنند)
- اکلوکراسی (حکومت تودهها؛ حکومت اوباش)
- الیگوکراسی (حکومت توسط یک جناح کوچک یا گروهی از خانواده ها)
- پلوتوکراسی (دولتی که در آن طبقه ثروتمند حکومت می کند)
- استراتوکراسی (حکومت توسط روسای نظامی)
- تکنوکراسی (حکومت تکنوکرات ها یا کارمندان سابق شرکت های چند ملیتی)
- توگوکراسی (حکومت گروهی از اراذل و اوباش)
اگرچه فهرست فوق جامع نیست، اما هیچ دولتی نمی تواند ادعا کند که از آن مصون است. تقریباً همه دولتها، به هر شکلی، توسط رهبرانی اداره میشوند که بار مالیاتی هنگفتی را بر دوش فقرا میگذارند، از جمله تورم، در حالی که ثروتمندان از مزایایی مانند یارانهها و خلأهای مالیاتی برخوردارند. چنین حکومت هایی را نمی توان خدمتگزار مردم دانست.
دموکراسی که غرب در مورد آن به کشورهای جهان سوم سخنرانی می کند نیز برای هدف مناسب نیست. فقر در بسیاری از کشورهای دموکراتیک موج می زند و حقوق برابر برای همه به طور جهانی اعمال نمی شود. به عنوان مثال، آزادی بیان در بسیاری از کشورهایی که مدعی قهرمانان دموکراسی هستند، سرکوب شده است.
شکاف بین فقیر و غنی با سرعتی خارقالعاده در حال افزایش است و در حالی که بیکاری با ورود سیستمهای اتوماسیون در حال افزایش است، به نظر میرسد همه به سمت دنیایی دیستوپیایی در خواب راه میروند. توتالیتاریسم مانند یک بیماری به سرعت در حال گسترش است و در حال تبدیل شدن به یک مشکل جهانی است. این یک مشکل خواهد بود، اما فقط برای افراد کم درآمد، زیرا ثروتمندان با ثروت خود محافظت می شوند.
همه اینها مصیبت ساخته دست بشر است و نتیجه فسادی است که به دالان قدرت نفوذ کرده است. نخبگان حاکم در همه جا بیشتر خودخواه، حریص، ظالم و مطیع شرکت های بزرگ شده اند. توده ها از سوی رهبری احساس بی توجهی و رها شدن می کنند.
آنچه جهان به آن نیاز دارد، رهبری جدید، رهبری شجاعانه، صالح و الگوی جدید حکومتداری مبتنی بر عدالت و انصاف برای همه است. سؤال این است که رهبری صالح چیست و رهبری صالح چه ویژگی هایی دارد؟
بر اساس موازین اسلامی، رهبری صالح باید با عدالت، تقوا و پایبندی به اصول قرآن و سنت هدایت شود. وظیفه رهبر عادل این است که به عنوان خدمتگزار مردم حافظ حقوق مردم باشد. کسی که نه خود را فراتر از قانون میداند و نه به ثروتمندان اجازه میدهد قوانین را زیر پا بگذارند.
پیشوای عادل مانند شبان و سرپرستی است که سعی می کند هر عملش مطابق با هدایت الهی باشد، چنانکه در قرآن و سنت آمده است. کسى که خالصانه از خدا بترسد و همواره آگاه است که در برابر هر کارى که انجام مى دهد از خداوند حسابرسى مى کند و از این رو در هر تصمیمى همواره در صدد جلب رضایت اوست. در حدیث آمده است که:
از عبدالله بن عمر روايت است كه رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: هر يك از شما شبانى است و هر يك از شما مسئول گله خود است. امیر (حاکم) که بر مردم است، چوپان است و مسئول گله خود است. مرد چوپانی است که سرپرستی اهل خانه خود را بر عهده دارد و مسئولیت گله خود را بر عهده دارد. زن چوپان است که سرپرستی خانه و فرزندان شوهرش را بر عهده دارد و عهده دار آنهاست. و غلام مرد، چوپانی است که بر اموال ارباب خود مسؤول است و او مسئول آن است. پس هر یک از شما شبان هستید و هر یک در برابر گله خود مسئولید. (سنن ابی داود: 2928)
عدالت برای همه: رهبری صالح باید برای همه مردم صرف نظر از موقعیت، قومیت و مذهب عادلانه باشد. خداوند عادل است و عدالت می طلبد. عدالت یک اصل اساسی در اسلام است.
همانا خداوند به شما دستور می دهد که امانت ها را به صاحبانش برگردانید. و چون بین مردم داوری کردی به انصاف داوری کن. چه فرمان بزرگی از جانب خداوند به شما! همانا خداوند شنوا و بیناست. (قرآن 4:58)
رهبری عادل تضمین می کند که تصمیمات از طریق مشورت متقابل (شورا) گرفته می شود و هرگونه امکان حکومت استبدادی را از بین می برد.
کسانی که پروردگارشان را اجابت می کنند و نماز را برپا می دارند و امور خود را با مشورت یکدیگر انجام می دهند و از آنچه روزیشان کرده ایم انفاق می کنند. (قرآن 42:38)
رهبر صالح قوانین اسلام را به گونه ای اجرا می کند که رفاه عمومی را ارتقاء دهد، از فساد جلوگیری کند و موازین اخلاقی را حفظ کند. رعایت شریعت در اسلام یک وظیفه مقدس شمرده شده است. کلمه عربی شریعة (عربی: شریعة) در اصل به معنای «راه» یا «راه» برای جلب رضایت خداوند است. در حدیث صحیح مسلم آمده است که:
از جابر روایت شده است که مردی به رسول خدا صلی الله علیه و آله عرض کرد: آیا اگر نماز واجب را بخوانم و روزه ماه رمضان را بجا آورم و حلال آن را حلال کنم و حرام خود را انکار کنم و بر آن اضافه نکنم، وارد بهشت شوم؟ او (پیامبر اکرم) پاسخ مثبت داد. (پرسنده) گفت: به خدا سوگند چیزی بر آن اضافه نمی کنم. (صحیح مسلم 15ج)
در نهایت، و مهمتر از همه، رهبری صالح به عنوان یک مسئولیت تلقی می شود، نه یک نماد وضعیت. یک رهبر عادل برای خدمت به مردم، به ویژه قشر آسیب پذیر و ستمدیده وجود دارد. این یک خدمت است و یک امتیاز نیست.
از منظر تاریخ اسلام، خلفای راشدین – ابوبکر، عمر، عثمان و علی (رضی الله عنه) – به دلیل تقوا، عدالت، تواضع و پایبندی به تعالیم پیامبر، الگوهای رهبری صالح به شمار می رفتند. زندگی آنها نمونه ای درخشان برای ما به عنوان رهبران صالح است.
