امت اسلامی احتمالاً با یکی از بدترین دوران در کل تاریخ خود مواجه است. تقصیر این باتلاق بر دوش رهبری نابکار و فاسد مسلمانان است. سکوت رهبران مسلمان در مورد سرکوب روهینگیاها، کشمیری ها، اویغورها یا فلسطینی ها کر کننده است. انتظار می رود رهبران کشورهای اسلامی کمی عقل سلیم داشته باشند و برای هدف مشترک، یعنی حفظ سعادت همه مسلمانان تلاش کنند.
متأسفانه اجلاس اخیر در مالزی که هدف آن اتحاد کشورهای بزرگ مسلمان بود، ثابت کرد که رهبران مسلمان قادر به اتحاد نیستند. حاکمان سعودی تصمیم گرفتند تا با وادار کردن پاکستان به خروج از نشست سران، در نشست مالزی خرابکاری کنند. دلیلی که سعودیها نگران این بودند که این نشست میتواند یک بلوک جدید برای رقابت با سازمان همکاری اسلامی ایجاد کند، فقط یک بهانه است. حقیقت این است که سعودی ها در این نشست با موضوع اصلی دستور کار یعنی دینار طلا برای اهداف تجاری بین کشورهای عضو مخالفت کردند. برای سعودی ها دینار طلا به معنای مرگ حکومت سعودی است.
اجازه بدهید توضیح بدهم، در اوایل دهه 1970، ملک فیصل عربستان سعودی با ایالات متحده توافق کرد که نفت اوپک را به دلار (پترودلار) بفروشد در ازای تضمین ادامه حاکمیت آل سعود بر این سرزمین. اکنون اگر دلار نفتی به عنوان یک ارز ذخیره جهانی سقوط کند، به معنای پایان راه حکومت آل سعود است. شاید این دلیلی است که سعودی ها برای جنگ عراق هزینه کردند. صدام حسین استفاده از دلار برای فروش نفت عراق را متوقف کرده بود. به همین ترتیب، معمر القذافی رهبر لیبی تلاش کرد تا ارز طلا ایجاد کند. قذافی نیز مانند صدام به برکت برادران عرب حاکمانش که قول داده اند از دلار محافظت کنند، درگذشت. واضح است که سعودی ها برای نجات دلار دست به هر کاری می زنند. این شامل قربانی کردن امت است.
آینده برای چهار کشوری که در این نشست شرکت کردند چه خواهد بود؟ واضح است که عواقبی خواهد داشت. ایران احتمالاً در فهرست بعدی برای نابودی قرار دارد، زیرا در آوریل 2018 دلار را به نفع یورو کاهش داد. اسرائیل به طور معمول اعلام می کند که مایل است در حمله به ملت فارس دست داشته باشد. برخی پیش بینی می کنند که ایران ممکن است بین بهار و تابستان 2020 مورد حمله قرار گیرد. تاکنون شورش ها و سال ها تحریم نتوانسته روحیه ایرانی ها را بشکند. به نظر می رسد مردم با دولت متحد هستند.
در اینجا می توانید مشکل امت را ببینید. هر وحدتی در داخل دیوارهای یک دولت-ملت است.
امت تقسیم شده توسط رهبران نالایق و فاسد اداره می شود. ناسیونالیسم نفرینی است که یک به یک امت را نابود می کند. هر کدام به نوبه خود دچار رنج می شوند. این ویرانی تا زمانی که مسلمانان ابلهان را از قدرت بردارند و همچنین مرزها را برای اتحاد امت پاک کنند ادامه خواهد داشت. برای مسلمانان، تغییر رهبری به موضوعی بسیار مهم تبدیل شده است که نمی توان آن را نادیده گرفت.
به نظر میرسد رهبری ترکیه در دهه آینده نمیتواند از سالها تحریم و در نهایت جنگ با صهیونیستها برای آزادی منطقه اجتناب کند. در مورد قطر و مالزی، فکر می کنم رهبران آنها را دوست دارم.
در مورد سعودی ها، این امر محسوس است، تا زمانی که دلار وضعیت ارز ذخیره خود را حفظ کند، آل سعود در امان است. در مورد عمران خان، آیا او عاقلانه بود که توجه کند؟ نظرت رو بگو…
