ذهن انسان در این دنیا، حتی شاید در کیهان، مقایسه ای ندارد. این به سادگی آنقدر قدرتمند است. من استدلال می کنم که به طور بالقوه بزرگتر و وسیع تر از جهان است. میتوانیم مطمئن باشیم که مقدار زیادی انرژی به مغز نیرو میدهد، که البته به درستی درک نشده است. قدرت بالقوه مغز ناشناخته است. این انرژی ارزشمند، متأسفانه، نه شناخته شده است و نه قدردانی می شود. واقعیت این است که ما به ندرت فکر می کنیم که این انرژی در مغزمان جریان دارد. برخی از دانشمندان علوم اعصاب ادعا کرده اند که ما فقط از 5 درصد از نیروی بالقوه مغز خود استفاده می کنیم. تز من در این مقاله این است که اگر نتوانیم این انرژی در مغز را درک کنیم و از آن بهره برداری نکنیم، خود را در خطر خواهیم دید.
می گویند خداوند انسان را به صورت خود آفرید. ما به شیوه ای خداپسندانه بر سیاره زمین تسلط داریم و حکومت می کنیم. ما جانشین خدا هستیم خدا خالق است، بنابراین قدرتمندترین ویژگی خدایی ما خلاقیت است. چیزی که به ندرت مورد بحث قرار می گیرد این است که سلامت مغز و ذهن احتمالاً به خلاقیت بستگی دارد. همانطور که قبلاً در RTM ذکر کردم، “درد و عذاب، زمانی که پدیده خلاقیت ضعیف و به ندرت وجود داشته باشد، به شدت احساس می شود.” ما موجوداتی خلاق هستیم. خلاقیت در ژن و در خون ماست. من استدلال می کنم که ما موجوداتی خلاق بیولوژیکی هستیم. شاید درست باشد که اساس ما، پایه زندگی انسان، بر خلاقیت بنا شده است.
من نمی توانم به اندازه کافی بر اهمیت خلاقیت تاکید کنم، این خلاقیت به همان اندازه برای ذهن انسان مهم است که اکسیژن برای مغز. خلاقیت ماده افیونی ماست و هر گونه کمبود این ماده افیونی ما را دچار ناامیدی، اضطراب و حتی افسردگی می کند. ناتوانی ما در خلاقیت بار ما می شود. انرژی استفاده نشده باعث هرج و مرج در مغز می شود. بی قراری همراه با درماندگی و ناامیدی ما را به دنبال نوعی تسکین سریع سوق می دهد. ما به دنبال راهی برای کاهش یا آرام کردن “درد در مغز” هستیم. رابطه معکوس بین خلاقیت و آنچه من «درد در مغز» می نامم وجود دارد.
وقتی نمیتوانیم در مغزمان خلاقیتهای درونمان را خلق کنیم، یا بیان کنیم – چون مهارتها و دانش لازم را نداریم – به مواد افیونی جایگزین روی میآوریم. ما به دنبال رهایی از مواد مخدر و الکل هستیم. ما سعی می کنیم با جایگزین کردن مواد مخدر به جای مواد افیونی طبیعی، تعادل را در مغز بازیابی کنیم. این بسیار طعنه آمیز و غم انگیز است که ما خلاقیت را با مواد مخدر و الکل جایگزین می کنیم. به جای اینکه قدرت خلاقیت و انرژی مغز خود را آزاد کنیم، از خلاقیت فرار می کنیم و تصمیم می گیریم خود را از طریق اعتیاد به مواد مخدر یا الکل نابود کنیم. ممکن است این بحث نامحبوب باشد، اما من احساس می کنم که منشأ اعتیاد به مواد مخدر فی نفسه مشکلات اجتماعی نیست، بلکه ناتوانی ما در بیان خلاقیت است.
تعداد افرادی که تلاش می کنند و نمی توانند خلاقیت خود را بروز دهند صدها میلیون نفر است که به این معنی است که تقاضای زیادی برای مواد مخدر و الکل وجود دارد. تجارت مواد مخدر و مشروبات الکلی دو تا از بزرگترین و پرسودترین تجارت ها در جهان هستند. بنابراین تعجب آور نیست که بسیاری از دولت ها را مخفیانه در قاچاق مواد مخدر غیرقانونی و خطرناک می بینیم. بسیاری از کشورها، از افغانستان و پاکستان گرفته تا بریتانیا و ایالات متحده، به شدت درگیر تجارت مواد مخدر هستند. پیتر دیل اسکات، نویسنده کتاب مواد مخدر، نفت و جنگ (ROWMAN20RS0، UKBLISFI، LITTLEFI) استدلال می کند: «همه امپراتوری ها از زمان رنسانس به دنبال جستجو برای منابع خارجی بوده اند، و تقریباً همه – از جمله بریتانیایی ها، فرانسوی ها و هلندی ها – از مواد مخدر به عنوان روشی ارزان برای پرداخت هزینه توسعه خارج از کشور استفاده می کردند.
بله، گاهی اوقات جدا کردن سه ماده افیونی، مواد مخدر، نفت و جنگ دشوار است. ما به هر سه معتاد هستیم و هر سه توسط قدرتمندترین دولت ها و گروه های جهان کنترل می شوند. پیتر اسکات به خوبی به این نکته اشاره می کند که ایالات متحده مستقیماً با تجارت مواد مخدر درگیر نمی شود، بلکه به طور غیرمستقیم تأثیر خود را اعمال می کند. به عنوان مثال، شبه نظامیانی که ایالات متحده از آنها در افغانستان حمایت می کند، اتفاقاً بزرگترین بارون های مواد مخدر نیز هستند. مداخلات آمریکا در افغانستان و کلمبیا باعث افزایش قاچاق مواد مخدر به ایالات متحده شد. با اشاره به افغانستان، اسکات استدلال می کند که “تقریباً هیچ هروئینی از این منطقه قبل از سال 1979 به ایالات متحده نرسیده است، اما طبق منابع رسمی ایالات متحده، 60 درصد هروئین ایالات متحده را تا سال 1980 تامین کرده است.” برای چندین دهه، ایالات متحده با کارتل های مواد مخدر در کلمبیا و افغانستان متحد شده است. من چند پاراگراف از کتاب پیتر دیل اسکات را منتشر می کنم:
کتاب اسکات مرا تحت تأثیر قرار داده است. او روشن و درخشان است زیرا نشان می دهد که چگونه قاچاق مواد مخدر به بخشی جدایی ناپذیر از سیاست خارجی ایالات متحده تبدیل شده است و اکنون با جنگ های نفتی مرتبط است. تز او این است که سیا و دیگر گروهها و بازیگران مخفی آمریکایی با قاچاقچیان مواد مخدر در سراسر جهان ارتباط نزدیک دارند – و این تصادفی نیست. نقش ایالات متحده در تجارت بین المللی قاچاق مواد مخدر چیست؟ این کتاب پاسخ را ارائه می دهد. هر چقدر هم که عجیب به نظر برسد، شاید این واقعیت زشت توضیح دهد که چرا ایالات متحده در حال حاضر دچار یک فروپاشی اقتصادی شده است. خلاقیت آمریکایی ها، توانایی استقرار مواد افیونی طبیعی در مغز قدرتمند انسان، مسلماً مدتی است که در ایالات متحده کاهش یافته است. آیا اگر نتوانیم این انرژی در مغز را درک کنیم و از آن بهره برداری نکنیم، خود را در خطر می یابیم؟ مطمئناً چنین به نظر می رسد.
