جهانی گرایی چیست؟
همانطور که من تا به حال آن را درک کرده ام، این شرکت های چند ملیتی هستند که به هر کشوری دیکته می کنند و خواستار تغییر در سیاست های خود مطابق با منافع این شرکت ها هستند. از آنجایی که این شرکت ها در غرب و اکثر آنها در آمریکا مستقر هستند، به نفع خود بر قدرت هژمونیک آمریکا تأثیر می گذارند. نفوذ آنها فراتر از دالان های امپراتوری است. کارمندان سابق این شرکت های چندملیتی به عنوان تکنوکرات در دولت های ملی نفوذ می کنند و سیاست ها را به نفع خود دستکاری می کنند.
گاهی به وفاداری تصمیم گیرندگان ارشد در کشورهای مسلمان شک می کنم. جمال عبدالناصر حسین، رئیس جمهور مصر (1956-1970) را به عنوان مثال در نظر بگیرید. مصر از نظر غذا و کشت گندم خودکفا بود تا اینکه تحت تأثیر قرار گرفت و کشاورزان را تشویق کرد که به جای گندم، محصولات پنبه ای بکارند. مصر اکنون 85 درصد گندم مورد نیاز خود را از اوکراین و روسیه وارد می کند. می توانید تصور کنید که مصری ها در حال حاضر چه احساسی دارند.
از زمانی که عبدالفتاح السیسی در سال 2013 زمام قدرت را در دست گرفت، مصر خود را در یک مارپیچ نزولی می بیند. همانطور که اوضاع پیش می رود، آنچه مصر به آن نیاز دارد یک معجزه است، اما آنچه مصر دارد رئیس جمهور سیسی، یک دیکتاتور نظامی دیگر است. می توان کتابی درباره شکست های سیاست های او نوشت.
یکی از افرادی که دانش و اطلاعات عمیقی در مورد وضعیت ژئوپلیتیک و ژئواکونومیک کنونی مصر دارد، سامی حمدی است. او یک تحلیلگر باهوش است که درک وسیعی از منطقه و مبارزات منطقه ای همه بازیگران خاورمیانه و شمال آفریقا (MENA) دارد.
میتوانید در توییتر به او سلام کنید: @SALHACHIMI
و وب سایت او این است: intlinterest.com
