اومانیسم مجموعه دیگری از عقاید و دینی است که با حاکمیت خداوند متعال مخالفت می کند. در حالی که ملحدان وجود خدا را انکار می کنند، آگنوستیک ها نه وجود خدا را می پذیرند و نه آن را انکار می کنند. اما اومانیست ها یک قدم فراتر می روند و سعی می کنند خود خدا باشند. اعتقاد اساسی اومانیست ها این است که انسان ها به اندازه کافی عاقل و باهوش شده اند تا قوانین و مقررات خود را وضع کنند و دیگر در اداره امور خود نیازی به کمک الهی ندارند. به عبارت دیگر، انسان ها خود به خدا تبدیل شده اند.
اومانیست ها به زندگی پس از مرگ اعتقادی ندارند و بنابراین می خواهند از آن در این زندگی حداکثر استفاده را ببرند. مشکل چنین مفهومی این است که مانند ادیان رایج، به موضوع پاسخگویی اعمال، اعم از شر و خوب بودن آنها نمی پردازد.
طبق فرهنگ لغت، اومانیسم عبارت است از «(فلسفه) انکار هر گونه قدرت یا ارزش اخلاقی برتر از انسانیت؛ نفی دین به نفع اعتقاد به پیشرفت بشریت با تلاش خود. به طور آشکار، اومانیست ها ذهن خود را به دجال تسلیم کرده اند.
خداوند متعال به ما هشدار داده است:
ای پیامبر! اگر از بیشتر اهل زمین اطاعت کنی، تو را از راه خدا دور می کنند. آنها جز از فرضیات پیروی نمی کنند و جز دروغ کاری نمی کنند. (قرآن 6:116)
