جنگ سرد در نیمه دوم قرن بیستم بین دو ابرقدرت بود. این نبرد بین دو ایدئولوژی، سرمایه داری و کمونیسم نیز بود. قویترین دو ایدئولوژی پیروز شد. با این حال، توضیح دیگری وجود دارد: اگرچه هیچ یک از ایدئولوژی ها را نمی توان انسانی توصیف کرد، بدترین آن دو، یعنی سرمایه داری، پیروز شد.
سرمایه داری به عنوان یک سیستم را می توان ابزاری توصیف کرد که امکان انباشت ثروت را برای ثروتمندان فراهم می کند. شرکت های فراملیتی سهامداران خود را به هزینه کارمندان و مشتریان خود غنی می کنند. وسواس نئولیبرالیست ها نسبت به سود، نابرابری را افزایش می دهد و عدالت نادیده گرفته می شود. استثمار قلب نظام سرمایه داری است.
همانطور که نخبگان حریص تر و تشنه قدرت می شوند، سعی می کنند فرصت های بیشتری را برای گرفتن بیشتر از فقرا و بازپرداخت کمتر ایجاد کنند. طی 50 سال گذشته، تحت نظام سرمایه داری، انحصارات افزایش یافته و برعکس، رقابت کاهش یافته است و مصرف کنندگان را با قیمت های بالاتری مواجه کرده است.
سرمایه داری به اصطلاح «بازار آزاد» یک فریب است. کلاهبرداری است آنها همه چیز را از زمین و آب گرفته تا گیاهان و حیوانات را به کالا تبدیل کرده اند. مردم ساده لوح تصور می کنند که قیمت ها بر اساس عرضه و تقاضا تعیین می شود. آنها نمی دانند که عرضه اغلب برای ایجاد تقاضای بیشتر و افزایش سود دستکاری می شود. قیمتها نه بر اساس ارزش محصول، بلکه بر اساس آنچه بازار میتواند تحمل کند، تعیین میشود.
ثانیاً، کلاهبرداران برای ایجاد بازارهایی برای محصولاتی که مصرفکنندگان احساس نمیکنند نیازی به خرید ندارند، به کار گرفته میشوند. به این کلاهبرداران بازاریاب و آژانس های تبلیغاتی می گویند. به اصطلاح مشاوران متخصص در دستکاری توده ها هستند. همه به نام سرمایه داری نئولیبرال.
کشورها مورد تهاجم قرار می گیرند و جنگ ها برای کمک به افزایش تجارت برای مجتمع نظامی-صنعتی آغاز می شود. به طور مشابه، همه گیری های جعلی برای کمک به صنایع دارویی برای ثروتمند کردن سهامداران خود اعلام می شود. میلیون ها نفر برای ثروتمند کردن سرمایه داران و بانکداران نابود می شوند. در سرمایه داری، نتیجه همیشه یکسان است: شکاف نابرابری رو به افزایش بین فقیر و غنی.
اگر احساس می کنید که در یک دنیای دیستوپیایی زندگی می کنید، می توانید به خاطر آن از سرمایه داری تشکر کنید.
خداوند در قرآن به ما رفتارهای ما را یادآوری می کند:
“بی تردید، زمانی که فکر می کنند خودکفا هستند، از همه حد و مرزها فراتر می روند.” (قرآن: 96:6-7)
